Waarom Clinton je vriend is voor de camera en je Bambi beter thuis laat

Iemand voorbereiden op een succesvol mediaoptreden is één ding. Zélf voor de camera staan, is iets heel anders. Het eerste is iets wat elke persvoorlichter en woordvoerder regelmatig doet, het tweede vaak veel minder. Hoe bereid je dat voor?


Met een strakke kernboodschap kom je een heel eind en kun je de meeste kritische vragen beantwoorden. Een handig hulpmiddel om een dergelijke boodschap te formuleren is de Message House. Hiermee dwing je jezelf alle kanten van een vraagstuk te belichten en alle open vragen te beantwoorden. Maar hiermee ben je er niet. Door je alleen te focussen op de inhoud ga je voorbij aan de enorme impact die non-verbale communicatie heeft op je overtuigingskracht, geloofwaardigheid en gunfactor voor de camera. Alle drie belangrijke voorwaarwaarden voor een succesvol media-optreden.


Feit is dat het niet alleen gaat om wát je zegt, maar ook om hoe je het zegt. Wat je bijvoorbeeld met je ogen, handen, wenkbrauwen en stem doet, is van cruciaal belang als je wilt dat je boodschap overkomt en beklijft. Heeft het zin om met je handen te praten als er alleen een ‘headshot’ wordt gemaakt? En hoeveel bewegingsruimte heb je? Kort en goed: ja en weinig. Uit verschillende onderzoeken blijkt dat het gebruiken van je handen tijdens het praten een positieve indruk achterlaat bij toehoorders. De spreker wordt gezien als betrouwbaar en betrokken – óók als zijn armen en handen niet te zien zijn in het shot. De hersenen registreren de kleinste handbeweging zelfs als alleen de schouders van de geïnterviewde te zien zijn.


Poseur
Je bewegingsruimte is echter niet groot. Bill Clinton ervoer dit aan den lijve toe hij in de race was voor het presidentschap. Zijn grote en wijdse gebaren tijdens speeches en interviews maakten hem aanvankelijk minder betrouwbaar in de ogen van de kiezers. Een van de oplossingen kwam in de vorm van een doos, de Clinton-box. Het bewegen van je handen en armen draagt bij aan je overtuigingskracht en geloofwaardigheid, zolang je binnen de Clinton-box blijft. Ga je er buiten, dan word je al snel gezien als een overdrijver en een poseur. Een tip die ook Hillary in haar oren heeft geknoopt, zoals je kon zien tijdens de verschillende debatten met Trump ( Check bijvoorbeeld op 46:20).


Bambi
Twee andere punten van aandacht – deze gelden ook voor Hillary – zijn de hoogte waarop de camera is afgesteld én de lengte van de cameraman/vrouw. Kleinere mensen kijken snel letterlijk naar de camera op. Weg autoriteit, hallo hertje in de koplampen! Een gemiste kans, want Bambi-ogen dragen niet bij aan overtuigingskracht: je ogen worden groter, waardoor de verhoudingen in je gezicht veranderen. Grote ogen worden geassocieerd met schattigheid, zoals bij een baby. De oplossing is simpel: vraag de cameraman de camera af te stemmen op ooghoogte. De verslaggever moet dan natuurlijk ook even door de knieën.


Zo zijn er talloze manieren waarop je lichaamstaal kunt inzetten om een boodschap over te brengen op de manier die jij voor ogen hebt. Een boodschap die staat als een huis én de non-verbale communicatie die daarbij past, vormen de ideale combinatie. Maar wel één die de nodige oefening vraagt. Daarom sloegen lichaamstaalexpert Denise Dechamps en ik de handen ineen en ontwikkelden een mediatraining waarin vorm en inhoud niet voor elkaar onderdoen. Zin om Bambi voor de leeuwen te werpen?

 Meer informatie of inschrijven